"Hurda Yığını"ndan "Şato"ya

16 Aralık 2014

Babam konağı görüp de “ona konak demeyin o bir hurda yığını” deyip sessizliğe gömüldükten günler sonra konağa çalışmaya geldi ilk defa bugün. Yalçın’ın balyozla yıktığı mutfak tezgahının hafriyatını çuvallara doldurdu ve mutfak duvarlarındaki boşluklarını alçı ile kapattı.

Artık babam da inanmaya başladı "komün ütopyamıza".

    

      

 Mutfak delikleri alçılanıyor.

   

Babam çalışırken arkadaşı aradı ve ne yaptığını sormuş olmalı ki babam "şato"da çalışıyorum dedi. Evet, konak, seçtiğimiz renklerle masallardaki bir şatoya dönüşüyordu.

Bahçedeki işçiler işlerini bitirdiler, bahçeye açılan yan kapının önündeki devasal böğürtlenler gidince kapının önü ferahladı. Yalçın akşam bahçe kapısının aralık yerlerine alçı yaparken, kapının arkasından bir kedi, Yalçın’ın hareket eden elini fare zannedip ısırınca evdeki 2. kazamız  meydana geldi. Bensu’nun eline paslı çivi batıp da tetanos aşısı yaptırdıktan sonra Yalçın için acile gidip kuduz aşısı yaptırdık.

İkinci kazamız ve ikinci aşımız

         

Yine de oturup içip çalışmalarımıza kaldığımız yerden devam ettik. Evin içinde bahçeye  ve alt katta tuvalete giden çitten bir kapı var. Evin içinde çit var, çitler de en sevdiklerimden. Evin içindeki çiti de vişne rengine boyadık.

Vişne rengi çitlerimiz

   

                         

Merdiven altı dolabımızı da yani mini barı mora boyadık, feminist renk olmazmış da falanmış filanmış derken kadınlar baskın çıktı.

 Ve mini bar mor..

Çalışmalarımıza dair gülümseten anekdotlar da yaşıyoruz:

Bugün evin içinde boya yaparken iki meraklı teyze geldi: “eski evlere meraklı karı-koca öğretmen bir çift yaşayacakmış burada  galiba, di mi kızım?” diye sorunca, “evet teyze eşim ve ben” cevabını duyunca çok şaşırdı, beni boya yapan işçi zannetmiş.

Yalçın da her akşam içki yasağı öncesi bira almaya gittiği tekelin sahibi:

" hocam akşamları resimle uğraşıyorsun galiba?” diye sormuş.

100 yıllık bir sanat eserini boyamak da resim yapmak değil mi?

Gece sonu masamızdan